مینی مال علمی- تخیلی

ابزور دیوس نشسته بود کنار پنجره و داشت با یه لذت خاصی چایی می خورد و به این فکر میکرد که مثلن اگه کُرن فیلیکس رو تو چایی بریزه چه جوری میشه؟... یا مثلن اگه این دفعه نیچه اومد تو ابزوردلند چه جوری بپیچونش؟...همین جوری باسه خودش داشت فکرهای کوچولو، کوچولو و به درد نخور می کرد که یهو یه موجود سبز رنگ و عجیب غریب که سه تا چشم داشت و خیلی وقیحانه می خندید، از پنجره اش اومد تو...
ابزوردیوس تو زندگیش موجودات عجیب و غریب زیادی دیده بود اما این یکی به طرز احمقانه ای شبیه تصور آدمها عامی از موجودات فضایی بود. از اومدن اون موجود زیاد هم خوشحال نشد... همچین حال و حوصله اش رو نداشت... مخصوصن که هی می خندید و شیکمش رو می خاروند... خیلی سرد و غیر دوستانه ازش پرسید: تو دیگه کی هستی؟ موجود سبز رنگ خیلی فاتحانه با یه غرور خاصی جواب داد: من یه آدم فضایی ام... ابزوردیوس خیلی سریع تصمیم گرفت؛ مگس کُش رو برداشت و سه تا محکم کوبید تو کلله ی اون آدم فضایی... بعدشم از پنجره پرتش کرد تو خیابون...اگه هر چیز دیگه بود غیر از یه آدم فضایی شاید این کار رو نمی کرد ولی این دیگه خیلی دم دستی بود...
ابزوردیوس سیگارش رو روشن کرد و به این فکر کرد که این دفعه تو ابزورلند با افلاطون و کانت و نیچه و هایدگر و شوپنهاور و بقیه دوستاش گل کوچیک بازی کنند.